...

دنیای مدرن جایی برای کتاب خواندن باقی نگذاشته است . ما این روزها می توانیم هر چه را نیاز داریم از طریق فضای مجازی و اینترنت به دست بیاوریم . عمر کلمه ها و جمله هایی که روی کاغذ نوشته می شوند به پایان رسیده؛ کتاب ها مُردند!

به نظر شما این عبارات درست اند یا غلط؟

زندگی در دنیای مدرن و صنعتی شده، نه تنها در حوزه کتابخوانی که در تمام ابعاد زندگی ما تغییرات زیادی به وجود آورده . اینکه این تغییرات چقدرش مثبت بوده و چقدرش منفی با شما؛ چون آنچه که من میخواهم از آن بگویم، حرف های سختِ فلسفی نیست . به نظر من کتاب ها چیزی دارند که که یک آیپد و کتابخوان از نوع آخرین ورژنش آن را ندارد و آن "روح" است . دنیای مدرن با جاروبرقی پرقدرتش خیلی چیزها را از طبیعت و سنت ربوده . از آدم ها ربات و از خانه های حیاط دار با پنجره های رنگی رنگی و حوض فیروزه ای ، برج های مجلل با نورپردازی های خیره کننده ساخته . به اضافه خیلی چیزهای دیگر . اما نتوانسته روح را بازسازی کند . دنیای مدرن با همه دک و پزش اینجا کم آورده .

کتاب ها روح دارند . این روح ، روی جلد و لای عطر برگه های نو به چشم میخورد . خاطره روزهایی که با یک کتاب می گذرانیم در حافظه او ذخیره میشوند و ما این را به شکل افزایش قطر آن می بینیم . اگر از یک کتاب مراقبت نکنیم ، یا خیس میشود و در خودش مچاله میشود یا قهر می کند و جلدش برمیگردد . اگر هم مواظبش باشیم همیشه تر و تازه می ماند و برگه هایش مثل اسکناس های عیدی لای قرآن، تُرد و اتو کشیده می مانند .

ساعتی در نیمه شب هست که صدای یخچال قطع می شود . در این ساعت ، انسانِ دنیای مدرن در تنهاترین حالت خود قرار دارد؛ اما حتی در این لحظات هم کتاب، انسان را تنها نمی گذارد .

من هم با سیستم و موبایل کتاب خوانده ام ، هم به کتاب صوتی گوش داده ام و هم کتابخانه‌ی مغذی و پرحجمی دارم . هیچکدامشان بد نیست اما من آرامشِ موسیقیِ ورق زدن برگه های کتاب را با هیچ چیز عوض نمی کنم :)

شما چطور؟

اغلب این گونه است که تا وقتی کاری را انجام نداده ایم آن را یاد نمیگیریم .

کتاب خواندن هم از این قاعده مستثنا نیست .

"کتابت" ، دفتری است برای نوشتنِ تجربه های خواندن و حرف زدن درباره چرا و چگونگی هایی که با مطالعه همراه شده اند.